"Maddi zorluklar her geçen gün daha da kötüye gidiyordu. Çalışamıyordum çünkü çalışma iznim yoktu, bana belgesiz iş verebilecek kimseyi de tanımıyordum, Fransızca bilmiyordum. Bazen boş şişeler bulup onları satıyor, hayatımı bununla sürdürüyordum. Üç yıl boyunca günlük mucizeler sayesinde yaşadım. Bu bende muazzam bir acıya neden oldu. Benimle aynı durumda olan bir grup Latin Amerikalı ile birlikteydim. Kasabın bir biftek alana bir kemik verdiğini öğrendik ve o kemiği kullanarak çorba yapmaya başladık. Bazen çorba yapmak için kemiği ödünç alır ve çorbayı kaynattıktan sonra geri verirdik.
"Hotel de Flandre" adında bir otelde kalıyordum. Oteli Bay ve Bayan Lacroix işletiyordu. Beş parasız kaldığımda onlarla konuştum ve onlara ödeme yapamayacağımı söyledim. Çatı katında kalmama izin verdiler. Bunun bir ya da iki ay süreceğini düşünmüştüm ama bir yıl kaldım ve onlara ödeyecek hiçbir şeyim yoktu.
Geçen hafta Mario Vargas Llosa buradaydı, Hotel Wetter'de kaldı ve otele girdiğimde yöneticilerin aynı Bay ve Bayan Lacroix olduğunu gördüm. İşin ilginç yanı Mario da 1960 yılında aynı duruma düşmüş ve ona da aynı şeyi söylemişler, yani tavan arasında kalmasını. O da uzun süre ödeme yapamamış. Ben o çatı katında kalırken “Albaya mektup yok‘ kitabımı yazdım. Mario, aynı yerde kalırken ’Kent ve Köpekler” kitabını yazmış.
Paris değişmedi ama beni değiştirdi".
hayattan kesitler serisi, ispanyolca konuşan ve bu dilde eser veren yazar ve sanatçılarının hayatlarından kesitleri kendi cümleleriyle aktarır. kitaplardan, dergilerden veya röportajlardan öğrendiğim kesitleri çevirip buraya kopyalıyorum.
0 yorum:
Yorum Gönder